Mashika
Mashika- 2024
In de hindoeistische mythologie is de rat Mashika (of Mushika) het rijdier waarmee de olifantengod Ganesha zich verplaatst. Terwijl Ganesha de god is van de wijsheid, welvaart en geluk en tevens de beschermer voor reizigers, staat de rat volgens de overlevering voor onwetendheid en duisterheid. Mashika vertegenwoordigt het ego en de hebzucht van het individu.
Donderdag 21 nov 2024 bezocht ik voor het eerst sinds lange tijd het Stedelijk Museum in Amsterdam. Er waren 2 exposities die mij interessant leken. De groepsexpositie Unravel, the power and politics of textiles in art, en de solotentoonstelling Reading Dust van de Zwitserse kunstenaar Miriam Cahn.
Unravel, the power and politics of textiles in art
Op de website van het museum staat het volgende over de textiele werken die zijn geexposeerd: ‘Het wordt al vanaf 1930 verzameld voor de collectie. Vanaf de jaren 60 en 70 worden werken meer sculpturaal, met een politiekmaatschappelijk geëngageerd inhoud. Op dit moment beleeft textiel een heropleving, met veel jonge makers die het medium gebruiken om verhalen vorm te geven en met pioniers zoals Sheila Hicks en Magdalena Abakanowicz die opnieuw wordt gewaardeerd.
……. soms zijn ze gebaseerd op oude, overgeleverde technieken, soms juist op nieuwe en experimentele werkwijzen. Wat ze gemeen hebben is dat ze hun persoonlijke geschiedenissen delen, die tegelijkertijd ook raken aan actuele maatschappelijke thema’s.
Unravel is een mooie expositie met veel verhalende werken. Nadeel van dit soort groepsexposities is dat er van iedere kunstenaar maar één of twee werken te zien is, waardoor het zicht op het werk en de kunstenaar oppervlakkig blijft. Zo is er bv van de Poolse kunstenares Małgorzata Mirga-Tas één werk te zien. Wil je echt in haar beelden en leefwereld duiken dan kun je beter afreizen naar het Bonnefantemuseum in Maastricht waar tot 16 februari 2025 een uitgebreide en prachtige solotentoonstelling van haar is te zien.
Reading Dust, Miriam Cahn.
Dit probleem doet zich niet voor bij de solotentoonstelling Reading Dust van de Zwitserse kunstenaar Miriam Cahn. Zij kreeg van het museum alle ruimte om uit te pakken en dat had wat mij betreft juist weer wat minder gemogen. Op de website van het Stedelijk Museum staat geschreven:
‘ Cahn toont met genadeloze realiteit de wreedheden van de mensheid. Oorlog, seksueel geweld en racisme. Haar in-your-face schilderijen maken het niet mooier dan dat het is. Haar werk provoceert bewust en zoekt zonder aarzeling de confrontatie op.’
En:
‘In haar werk worden vrouwelijke lichamen naakt en rauw afgebeeld, waarbij ze bewust afstand neemt van onrealistische schoonheidsidealen. Hiermee claimt ze het vrouwelijk lichaam terug van het door mannen gedomineerd systeem dat het vrouwenlichaam stelselmatig objectiveert, bekritiseert en in bedwang wil houden.’
Recensent Edo Dijksterhuis, schrijft in het Parool van 5 okt 2024:
‘Het retrospectief van de Zwitserse kunstenaar is één lange litanie van gruwelijkheden en geweld. Er wordt gestompt, getrapt, gekneveld, gemarteld, gemoord en verkracht. Want dat is wat mannen volgens Cahn doen: neuken en dingen verneuken. Mannelijke figuren hebben bij haar vrijwel altijd een erectie. De penis is een wapen, de mannen zijn daders.’
Deze teksten maken al wel duidelijk dat het bij Cahn niet gaat om de verfijning en de nuance. Na aanvankelijk geimponeerd te zijn door de directe gruwelijkheid van haar werk begon ik me bij het zoveelste in-your-face schilderij te vervelen. Het werk is inhoudelijk te één-dimensionaal om mij te blijven boeien. Misschien ligt dat aan het feit dat ik een man ben, maar ook vrouwelijke recensent Saskia Monschouwer is niet onverdeeld enthousiast. Ze schrijft in Monschouwer in Monschouwer editions 17, 2024 (zie https://www.monshouwereditions.nl/17-saskia-monshouwer/):
‘In de erezaal hangen de werken met de lijven ten voeten uit die in de publiciteit op de voorgrond zijn geplaatst. Door de hoeveelheid werken en de manier waarop ze zijn opgehangen ontbreekt de intimiteit. Je begrip voor leed wordt niet perse sterker als je het uitvergroot en er meer van ziet.’
Beter kan ik het niet verwoorden.
Stedelijk Museum Amsterdam
https://www.stedelijk.nl
Unravel, the power and politics of textiles in art
14 sep 2024 t/m 5 jan 2025
Reading Dust, Miriam Cahn.
5 okt 2024 t/m 26 jan 2025
Op deze blog vindt u nieuws over en aankondigingen van exposities, lezingen, nieuwe
beelden en werk in ontwikkeling.
Voor meer info en ouder werk, zie
www.woutherfkens.com
of mail : woutherfkens@online.nl
of bel : 06 11247232
Jésus à l'Hôpital in IJsselstein
Gisteren heb ik in de kapel van verpleeghuis Mariënstein in IJsselstein het beeld Jésus à l'Hôpital b123 aan de muur gemonteerd. Het is het eerste beeld uit de Jésus à l'Hôpital-serie dat een permanente plaats krijgt in een publieke ruimte. De kapel is een katholieke kapel en onderdeel van het verpleeghuis en wordt gebruikt voor vieringen, bijeenkomsten en diensten. Het is interessant dat ondanks dat Jésus à l'Hôpital geen gangbaar theologische beeld is, het beeld een plek in de kapel heeft gekregen. Het is geplaatst onder de verwante kruiswegstatie van de graflegging en in de buurt van de plaats waar een kaarsje gebrand kan worden.
De aankoop kwam voort uit een expositie van meerdere Jésus à l'Hôpital beelden in de voorruimte van de kapel, die ik vorige maand heb ingericht op uitnodiging van geestelijk verzorger Jan Willem Oostewaal. Wat Jan Willem doet is bijzonder, hij gebruikt beeldende kunst, muziek en theater in zijn werkzaamheden als geestelijk verzorger.
Gisteren op 1 november, de nationale belgische feestdag Allerzielen, opende de expositie Shelter from the storm. De expositie werd o.a. geopend door de curatoren Gerlinde Gilissen en Herwig Nulens die voor stichting Artikel 27 samen met een grote groep vrijwilligers jaarlijks een expositie organiseren in een pand wat daarna wordt afgebroken. Dit jaar is het de 24ste editie en is Artikel 27 te gast in het voormalige verpleeghuis Het oude Klooster in Zonhoven, in de buurt van Hasselt in Belgie. Gezien de enorme klus die het was om deze tentoonstelling gerealiseerd te krijgen, verdienen Gerlinde, Herwig en de vrijwilligers alle lof.
Zo'n 50 kunstenaars kregen ieder een lege verpleeghuiskamer en soms ook nog een andere plaatsen in het gebouw tot hun beschikking om hun werk te tonen. Dit leverde een zeer gevarieerde en levendige expositie op, met zowel beelden, installaties, film, tekeningen en schilderijen. Hieronder een aantal foto's van mijn bijdrage.
Het Offer - 1999
Het Offer – 1999
diverse materialen
Shelter from the storm
Hieronder de uitnodiging van mijn eerste expositie in Belgie, de grote groepstentoonstelling Shelter from the storm, georganiseerd door Artikel 27.
Op de website www.artikel27.eu is te lezen:
"'De missie van Artikel 27 vzw is gebaseerd op het 27ste artikel van de Universele verklaring van de rechten van de Mens, dat stelt :
“Iedereen heeft het recht om vrij deel te nemen aan het culturele leven van de gemeenschap, om te genieten van kunst en om deel te hebben aan wetenschappelijke vooruitgang en de vruchten daarvan.”
Onze stelling is dat iedereen, waar ook op de wereld, zonder onderscheid het recht heeft om deel te nemen aan het culturele leven van een gemeenschap, om te genieten van kunst en om deel te hebben aan wetenschappelijke vooruitgang en de vruchten daarvan.
Dit is een absoluut en afdwingbaar recht. Anderzijds kan niemand verplicht worden om deel te nemen; het idee alleen al is absurd. Wij zijn er van overtuigd dat hedendaagse kunst een prima middel is om elkaar te ontmoeten, om kritisch maar opbouwend naar de maatschappij te kijken ( en er als dusdanig in te functioneren ) en om te genieten, zonder afbreuk te doen aan de intrinsieke waarde van kunst.'
Als kunst-educatieve organisatie is Art 27 vooral – maar niet uitsluitend – actief in de Belgische ex-mijnregio en in het bijzonder in Heusden-Zolder (in de buurt van Hasselt)
De helft van de opbrengst van de verkoop van kunstwerken gaat naar twee duurzame ontwikkelingshulpprojecten in Tanzania en in Congo.
Ieder jaar organiseert artikel27 een expositie in een gebouw dat na de expo zal worden afgebroken. Dit jaar in een voormalig verpleeghuis Het oude Klooster in Zonhoven. Iedere deelnemende kunstenaar heeft de beschikking over een verpleeghuiskamer (met een bijbehorende badkamer).
Opening Vrijdag 1 nov. 2024, 14u.
geopend van 1 nov t/m 24 nov.
gratis toegang, maandag en dinsdag gesloten.
Het Oude klooster.
Engstegenseweg 3, 3520 Zonhoven, België
Museumtip
Bonnefanten Museum Maastricht
MALGORZATA MIRGA -TAS
This is not the end of the road
8-6-2024 t/m 16-2-2025
Afgelopen maand zag ik in het Bonnefanten Museum in Maastricht de prachtige expositie van Malgorzata Mirga-Tas, een poolse kunstenares, die behoort bij de Roma gemeenschap.
In de tentoonstellingsgids staat geschreven: 'Met haar kunst brengt Mirga-Tas een eerbetoon aan de Romagemeenschap, en in het bijzonder aan de belangrijke rol die vrouwen daarin spelen.' Inhoudelijk valt er nog veel meer te zeggen over deze expositie, maar ga vooral kijken. Met name de zaal aan het einde van de expositie is van een ongekende schoonheid. Fantastisch dat dit werk in Nederland is te zien, hulde voor het Bonnefanten Museum. Terecht dat deze expositie 8 maanden te zien is.
Hieronder een paar foto's die ik in de expositie maakte.
NIEUW ATELIER
Afgelopen maanden ben ik op mijn atelier in gebouw H40 op Arnhems Buiten vooral bezig geweest met het sorteren, weggooien en inpakken van mijn spullen. Vanaf de zomer 2017 heb ik daar met zeer veel plezier een atelier gehuurd. Een fijn atelier in het fantastische park aan de zuidkant van Arnhems Buiten. Naast mij werkten daar een groot aantal medekunstenaars en vormgevers. Er was een fijne collegiale werksfeer en veel onderling contact, H40 werd een broedplaats.
In augustus 2023 hoorden we dat we er medio maart/april 2024 uit moesten, het gebouw zou gesloopt worden en moet plaats maken voor woningbouw. We wisten dat een keer zou gaan gebeuren, en nu was het dan zover. Veel huurders gingen op zoek naar een nieuw atelier en eind 2023 verlieten de eerste kunstenaars H40 en werd het gebouw steeds leger. Alhoewel we in april 2024 nog altijd geen officiele huuropzegging hadden gekregen verdween met de huurders ook de fut uit het gebouw. In maart begon mijn atelier te lekken, het gebouw was er ook wel klaar mee. Eind mei ben ik verhuisd en heb vorige week mijn sleutels ingeleverd.
Het was een hele mooie tijd op Arnhems Buiten. Ik wil al mijn H40 medehuurders, met name degene die in de hal waar ik een werkruimte had, ook een atelier hadden, bedanken voor de fijne, collegiale en vriendschappelijke samenwerking, de boeiende gesprekken en het vele plezier.
De laatste spullen op mijn oude atelier
Het nieuwe atelier
Ik ben blij dat ik een nieuw atelier gevonden heb (met dank aan Ton Kroes, Jan van IJzendoorn en Frans Klerkx). Naast alle voorbereidingen voor de verhuizing werkte ik de laatste maanden op H40 ook nog aan een aantal nieuwe beelden. Na de verhuizing stonden deze nog steeds niet affe beelden op mijn nieuwe atelier in een ander licht en een andere ruimte, en zag ik met een frisse blik hoe het verder met ze moest. Hierboven en onder een paar resultaten van de eerste werkweken op mijn nieuwe plek.
Brother's in law (WIO)
