Op deze blog ziet u het meestal on-affe werk waarmee ik op mijn atelier bezig ben. Daarnaast  nieuws en plaatjes over exposities en soms een aan kunst gerelateerde visie die ik met u wil delen.

voor meer informatie en ander (ouder) werk zie:

 www.woutherfkens.com 

www.devriendenvanjob.blogspot.com

of e-mail naar:

woutherfkens@online.nl 

Ondertussen op mijn atelier, 

Werk In Ontwikkeling (WIO)

De Mobiele Avondmaal brigade (WIO)

 De mobiele Avondmaalbrigade is gemaakt om overal ter wereld snel ter plek te kunnen zijn om de noden van de mensen te ledigen. Dit is het hoogst haalbare voor een kunstwerk, lijkt me. 

Dubbelfiguur

Al eerder op deze blog toonde ik het bovenstaande prachtige beeld uit de collectie  van het  Bode Museum in Berlijn. Geinspireerd op de letterlijke tweezijdigheid van dit beeld, werk ik aan mijn Dubbelfiguur. Daar waar de Doppelfigur van Christus uit ongeveer 1485 bijna symetrisch is, zal mijn Dubbelfiguur uit 2020 asymetrisch zijn en krijgen de 2 kanten van het beeld een ander karakter. Er zitten dan ook maar liefst 535 jaar tussen.

Dubbelfiguur  (WIO)

Dressuur

Met Boeddha, Jezus, en Maria voorop vind het zwaar bepakte en koploze paard zijn weg. Tussen hen in het kleine kikkertje dat zich in opperste vervoering tot de kwa formaat grootste van de drie,  de Boeddha went.  

Dressuur (samen op het paard)  

WIO

    

Jésus à l'Hôpital b 78 -2020

Concept Jésus à l’Hôpital.

 Met de secularisering zijn ook  de kruisbeelden uit de Nederlandse huizen verdwenen. Ze liggen nu op zolder of worden verkocht op rommelmarkten, in kringloopwinkels of op Marktplaats. De kruisdood van Jezus wordt niet meer  begrepen en heeft in die zin zijn betekenis voor ons verloren. Het kruisbeeld is in veel gevallen vervangen door een Boeddhabeeld. De verontrustende gruweldood van Jezus  heeft plaats gemaakt  voor de rustgevende verstilling van Boeddha. Want wie wil er nu een martelscene in zijn interieur?

Eeuwenlang heeft Jezus voor ons heil aan het kruis gehangen. Nu wordt hij onbegrepen, afgedankt en verbannen uit onze leefomgeving. Stank voor dank. Dit is tragisch. Kunnen we  hem niet op zijn minst  van zijn kruis afhalen, en hem zijn welverdiende rust geven?  Misschien begrijpen we de diepere betekenis van zijn kruisdood niet, enige dank en verzorging voor de verleende diensten is op zijn plaats.

Sinds 2015 koop ik voor de serie Jésus à l’Hôpital  verstoten kruisbeelden op. Ik haal Jezus van het kruis af, maak hem zo goed mogelijk schoon, verzorg zijn wonden en leg hem op een bed. Deze serie bestaat  momenteel uit zo’n 80 exemplaren en kan zolang de voorraad afgedankte kruisbeelden strekt eindeloos worden uitgebreid. 

  

Overzicht uit de Stingerbol 

Het  heeft niets met bovenstaande expositie te maken, maar het is alweer een tijdje geleden dat ik aan de serie Jésus à l'Hôpital werkte. Ik kwam vandaag dit exemplaar tegen, die ik geheel een ten onrechte vergeten was.

 

Jésus à l'Hôpital  

 

In 2013 bezochten de 3 oprichters van De Vrienden van Job (Jan Meijering, Rinke Nijburg en ik) Berlijn.  De tweede dag  bezochten we  het Bode Museum op het Museum Insel. Een  museum met een prachtige collectie oude chistelijke beelden. Ik herinner me dat we daar tot onze verbazing drie van de weinige bezoekers waren.
Afgelopen weken ben ik bezig met een nieuwe versie van een beeld uit 2016, Poort.  Ik moest  weer denken aan een beeld Christus als Schmerzensmann (Doppelfigur)  dat we in 2013 in het Bode Museum zagen. Dit soort dubbelbeelden werden gebruikt in processies, zodat zowel de mensen voor als achter het beeld Christus konden aanschouwen.

Poort heeft voornamelijk in formeel opzicht  te maken met deze schitterende  Doppelfigur uit het einde van de 15de eeuw. Inhoudelijk en technisch staat het ver uit elkaar, maar de dubbele Jezus was zeker een inspiratiebron voor mijn beeld.

Poort - 2020 (in ontwkkeling)

Voor het beeld De Poort  ben ik uitgegaan van het  Jungiaanse begrip  schaduw. De schaduw betekent in de Jungiaanse psychologie het deel van het onbewuste, bestaande uit verdrongen zwakheden, tekortkomingen en instincten. Het is een van de drie meest herkenbare archetypen, de andere zijn de anima en animus, en de persona.

"Iedereen draagt een schaduw", zei Jung, "en hoe minder hij is belichaamd in het bewuste leven van het individu, des te zwarter en dichter hij is. Het kan ook beschouwd worden als een verbinding met de primitieve dierlijke instincten, die tijdens de vroege kinderjaren door de bewuste geest vervangen zijn.

Volgens Jung is de schaduw instinctief en irrationeel, maar kan herkend worden via projecties. Als de gemeenschap de schaduw te nadrukkelijk verdringt kan dit volgens Jung rampzalige gevolgen hebben. Na de beestachtigheden van de Eerste Wereldoorlog stelde hij de christelijke leer verantwoordelijk voor al het bloedvergieten, doordat deze de schaduw volledig trachtte te verdringen. De schaduw kan echter verwoestend toeslaan door al het dierlijke in de mens zijn vrije gang te laten gaan als de omstandigheden dat toelaten. De schaduw is volgens Jung ook verantwoordelijk voor de relaties met seksegenoten, en die kunnen vriendschappelijk of vijandig zijn. Dit hangt af van het feit of de schaduw door het Ik aanvaard wordt en harmonisch geïntegreerd is in de psyche. Wordt de schaduw verdrongen naar het onbewuste, dan zullen de projecties van de schaduw op andere mannen 'geworpen' worden en leiden tot wrijvingen, ruzies en geweld. Op dezelfde manier werkt dit mechanisme volgens Jung ook voor vrouwen. Vermits deze reacties stammen uit de irrationele, driftmatige menselijke natuur kunnen zulke ervaringen overweldigend en vernietigend zijn.

.

Uit de serie Goeroes uit de 20ste en 21ste eeuw   :  

  Jiddu Krishnamurti (1895 - 1986)

 Het is voorjaar en ik  ben  zowel mijn atelier als mijn opslag aan het opruimen.  Om ruimte te scheppen in mijn opslag heb ik de hele voorraad bekeken. Ik kom oudere beelden tegen die ik vergeten was, waarvan ik nu denk: dat kan veel beter.  Zo gezegd, zo gedaan. Hieronder het resultaat. 

Echte Boeddha - 2009/2020

Landschap - 2014/2020

Het is vandaag eerste Paasdag. Eergisteren werd Jezus gekruisigd, en de dag daarvoor,  op Witte Donderdag at hij samen met zijn discipelen Het laatste Avondmaal.  In de expositieruimte van het Odapark in Venray zou een expositie openen met  Het laatste Avondmaal als titel en thema. De expositie zou werk tonen van hedendaagse kunstenaars die zich gebogen hebben over dit onderwerp. De Vrienden van Job (Rinke Nijburg en ik) maakten hiervoor een nieuwe versie van Feedng the Birds die we eerder in Leeuwarden hadden geexposeerd (zie www.devriendenvanjob.blogspot.com).

Daarnaast maakte ik voor deze expositie  een werk getiteld Na Het Laatste Avondmaal.  Hieraan begon ik voordat er sprake was van corona in Nederland. In de kunstgeschiedenis, ook die van de laatste decennia, zie je dat er op kunstwerken over Het Laatste Avondmaal altijd zo'n hoop gedoe en heisa is met de discipelen. Heel veel beweging, opwinding en verwarring. Er heerst verwarring over alles wat Jezus aan tafel heeft gezegd. Gezien het verhaal is de consternatie heel begrijpelijk, ze hebben tenslotte heel wat te bespreken. Maar door al dat gedoe was Het Laatste Avondmaal  nooit een tafereel dat mij erg aan heeft getrokken.
Door de tentoonstelling in Venray ging ik me afvragen, wat ik met dat onderwerp zou kunnen doen. Om alle commotie van de discipelen te omzeilen, nam ik als  uitgangspunt  niet Het Laatste Avondmaal, maar het moment iets daarna. De discipelen zijn in een andere ruimte met  de afwas aan het doen  en  Jezus blijft alleen achter. Hij  zit aan de tafel waar ze kort daarvoor met zijn allen gegeten hebben. De kruimels liggen nog op het tafelkleed. We zien hem op de rug, hij is van ons afgekeerd en kijkt de donkere ruimte in. Aan de achterwand hangt een spiegel.

Na Het Laatste Avondmaal



Tijdens het werken aan dit beeld werd het werk  ingehaald door de werkelijkheid. Corona deed zijn intrede in Nederland, en Nederlanders gingen in de zogenaamde  intelligente lockdown. Er worden erg veel leuke en veel flauwe  filmpjes en plaatjes via Whatsapp verspreid. Zo kreeg mijn Na Het Laatste Avondmaal, met  eenzame Jezus aan tafel een andere lading en werd het ineens een actueel beeld. Ik kreeg  plaatjes toegestuurd van het  beroemdste Laatste Avondmaal uit de kunstgeschiedenis, die van Leonardo da Vinci. Op die Whatsapp plaatjes zijn de  de discipelen eruit gefotoshopt. Jezus eet  zijn  Laatste Avondmaal  helemaal alleen in quarantaine op.

Zoals te verwachten is de tentoonstelling in Venray niet doorgegaan. Volgend jaar, op Witte Donderdag 2021, zal de tentoonstelling  geopend worden. Laten we hopen dat Covid-19 zich dan dan rustig houdt en de expositie gewoon door kan gaan. Zelfs ondanks het feit dat Witte donderdag volgend jaar op 1 april valt. 

Het uiteindelijke werk dat ik afgelopen week afmaakte bestaat  uit 2 'kijkdozen'.  Om u alvast  een beeld te geven  plaats ik hieronder enkele plaatjes van het hele werk. Ze zijn  provisorisch  gefotografeerd op mijn atelier.

Hieronder een paar beelden waaraan ik nog werk.

We never walk alone

In de kelder

Visitatie