Op deze blog ziet u het meestal on-affe werk waarmee ik op mijn atelier bezig ben. Daarnaast  nieuws en plaatjes over exposities en soms een aan kunst gerelateerde visie die ik met u wil delen.

voor meer informatie en ander (ouder) werk zie:

 www.woutherfkens.com 

www.devriendenvanjob.blogspot.com

of e-mail naar:

woutherfkens@online.nl 

Een gelukkig, gezond en liefdevol 2021.

Een laatste blik op mijn atelier, voordat ik 2020 verliet. Laten we moedig voorwaarts gaan in het nieuwe jaar. 

Zelfportret met de anderen -  2020

ijzerdraad, 

170 x 170 x 250cm

Zelfportret met de anderen zou vanaf februari 2021 in de groepstentoonstelling In Cirkels in Museum Jan Cunen in Oss samen met zo'n 50 andere kunstwerken te zien zijn geweest. Helaas heeft  Jan Cunen de tentoonstelling geannuleerd. Nadat deze expositie, die oorspronkelijk geprogrammeerd stond voor juni 2020, al was verschoven naar feb 2021, werd in oktober door de directie en bestuur van Museum Jan Cunen besloten de expositie helemaal te cancelen. Verder vooruitschuiven was volgens het museum geen optie, want vanaf september 2021 gaat het museum een andere koers varen.  

Daar waar Jan Cunen zich al jarenlang profileerde als een klein, prettig museum met boeiende en eigengereide  tentoonstellingen van met name hedendaagse Nederlandse kunst, gaat het roer nu om. De nadruk komt te liggen op tentoonstellingen over de geschiedenis van Oss. En blijkbaar is er dan geen ruimte meer voor een tentoonstelling zoals In Cirkels en heeft het museum afspraken met de gastcuratoren en  kunstenaars geannuleerd. De coronacrisis en de (financiële) afspraken met de gemeente Oss over het nieuwe tentoonstellingsbeleid zijn volgens het museum debet aan de annulering. Afspraken met kunstenaars tellen blijkbaar  minder zwaar voor Museum Jan Cunen dan afspraken met de gemeente. Maar zou de gemeente Oss, wanneer zij zou weten dat er nu een aantal jaren geleden afgesproken tentoonstelling nu simpelweg geannuleerd wordt, geen plek hebben willen maken voorafgaand aan of in de nieuwe programmering? Heeft het museum eigenlijk wel echt zijn best gedaan om In Cirkels toch op één of andere wijze doorgang te laten vinden? Is er hierover overleg geweest met de gemeente Oss? Is er in overleg met de gastcuratoren gekeken naar alternatieve locaties gekeken? Kon de directie van Jan Cunen hun netwerk niet aanwenden om de tentoonstelling elders onder te brengen? 

De gastcuratoren gaan op zoek naar een een andere locatie voor deze expositie. Hopelijk wordt hij, waarschijnlijk onder een andere naam, alsnog elders gerealiseerd.  In  het nieuwe beleid van Museum Jan Cunen heb ik een hard hoofd. Hoe lang zijn tentoonstellingen die de geschiedenis van Oss als uitgangspunt hebben interessant en trekken ze publiek? Ik verwacht en hoop dat het museum over een paar jaar op haar schreden terugkeert en weer eigentijdse kunst gaat programmeren. 

WERK IN ONTWIKKELING (WIO)

Het afgelopen voorjaar zag ik onderstaand beeld uit 2014 weer terug.Het zwarte onderstel heb ik afgelopen week toegevoegd. 

Who is afraid of  black, white, red, yellow and blue - 2014/2020

keramiek, hout, houtlijm, zaagsel, verf, metaal

 

Ondertussen op mijn atelier, 

Werk In Ontwikkeling (WIO)

De Mobiele Avondmaal brigade - 2020

div. materialen

26 x 22 x 26cm

 De mobiele Avondmaalbrigade is gemaakt om overal ter wereld snel ter plekke te kunnen zijn om de noden van de mensen te ledigen.  

Van 7 maart tot 24 mei 2021  zal er in het Odapark in Venray de tentoonstelling 

 LAATSTE AVONDMAAL 

te zien zijn. Deze tentoonstelling stond oorspronkelijk gepland  voor 2020, maar kon door de ondertussen overbekende oorzaak niet doorgaan, en is een jaar verzet.

Dubbelfiguur

Al eerder op deze blog toonde ik het bovenstaande prachtige beeld uit de collectie van het  Bode Museum in Berlijn. Geinspireerd op de letterlijke tweezijdigheid van dit beeld, werk ik aan mijn Dubbelfiguur. Daar waar de Doppelfigur van Christus uit ongeveer 1485 bijna symetrisch is, zal mijn Dubbelfiguur uit 2020 asymetrisch zijn en krijgen de 2 kanten van het beeld een ander karakter. Tussen het maken van mijn Dubbelfiguur en die van Erasmus Grasser zitten dan ook maar liefst 535 jaar.

Dubbelfiguur  (WIO)

Dressuur

Met Boeddha, Jezus, en Maria voorop vind het zwaar bepakte en koploze paard zijn weg. Tussen hen in het kleine kikkertje dat zich in opperste vervoering tot de kwa formaat grootste van de drie,  de Boeddha went.  

Dressuur (samen op het paard)  

WIO

    

Jésus à l'Hôpital b 78 -2020

Concept Jésus à l’Hôpital.

 Met de secularisering zijn ook  de kruisbeelden uit de Nederlandse huizen verdwenen. Ze liggen nu op zolder of worden verkocht op rommelmarkten, in kringloopwinkels of op Marktplaats. De kruisdood van Jezus wordt niet meer  begrepen en heeft in die zin zijn betekenis voor ons verloren. Het kruisbeeld is in veel gevallen vervangen door een Boeddhabeeld. De verontrustende gruweldood van Jezus  heeft plaats gemaakt  voor de rustgevende verstilling van Boeddha. Want wie wil er nu een martelscene in zijn interieur?

Eeuwenlang heeft Jezus voor ons heil aan het kruis gehangen. Nu wordt hij onbegrepen, afgedankt en verbannen uit onze leefomgeving. Stank voor dank. Dit is tragisch. Kunnen we  hem niet op zijn minst  van zijn kruis afhalen, en hem zijn welverdiende rust geven?  Misschien begrijpen we de diepere betekenis van zijn kruisdood niet, enige dank en verzorging voor de verleende diensten is op zijn plaats.

Sinds 2015 koop ik voor de serie Jésus à l’Hôpital  verstoten kruisbeelden op. Ik haal Jezus van het kruis af, maak hem zo goed mogelijk schoon, verzorg zijn wonden en leg hem op een bed. Deze serie bestaat  momenteel uit zo’n 80 exemplaren en kan zolang de voorraad afgedankte kruisbeelden strekt eindeloos worden uitgebreid. 

  

Overzicht uit de Stingerbol 

Het  heeft niets met bovenstaande expositie te maken, maar het is alweer een tijdje geleden dat ik aan de serie Jésus à l'Hôpital werkte. Ik kwam vandaag dit exemplaar tegen, die ik geheel een ten onrechte vergeten was.

 

Jésus à l'Hôpital  

 

In 2013 bezochten de 3 oprichters van De Vrienden van Job (Jan Meijering, Rinke Nijburg en ik) Berlijn.  De tweede dag  bezochten we  het Bode Museum op het Museum Insel. Een  museum met een prachtige collectie oude chistelijke beelden. Ik herinner me dat we daar tot onze verbazing drie van de weinige bezoekers waren.
Afgelopen weken ben ik bezig met een nieuwe versie van een beeld uit 2016, Poort.  Ik moest  weer denken aan een beeld Christus als Schmerzensmann (Doppelfigur)  dat we in 2013 in het Bode Museum zagen. Dit soort dubbelbeelden werden gebruikt in processies, zodat zowel de mensen voor als achter het beeld Christus konden aanschouwen.

Poort heeft voornamelijk in formeel opzicht  te maken met deze schitterende  Doppelfigur uit het einde van de 15de eeuw. Inhoudelijk en technisch staat het ver uit elkaar, maar de dubbele Jezus was zeker een inspiratiebron voor mijn beeld.

Poort - 2020 (in ontwkkeling)

Voor het beeld De Poort  ben ik uitgegaan van het  Jungiaanse begrip  schaduw. De schaduw betekent in de Jungiaanse psychologie het deel van het onbewuste, bestaande uit verdrongen zwakheden, tekortkomingen en instincten. Het is een van de drie meest herkenbare archetypen, de andere zijn de anima en animus, en de persona.

"Iedereen draagt een schaduw", zei Jung, "en hoe minder hij is belichaamd in het bewuste leven van het individu, des te zwarter en dichter hij is. Het kan ook beschouwd worden als een verbinding met de primitieve dierlijke instincten, die tijdens de vroege kinderjaren door de bewuste geest vervangen zijn.

Volgens Jung is de schaduw instinctief en irrationeel, maar kan herkend worden via projecties. Als de gemeenschap de schaduw te nadrukkelijk verdringt kan dit volgens Jung rampzalige gevolgen hebben. Na de beestachtigheden van de Eerste Wereldoorlog stelde hij de christelijke leer verantwoordelijk voor al het bloedvergieten, doordat deze de schaduw volledig trachtte te verdringen. De schaduw kan echter verwoestend toeslaan door al het dierlijke in de mens zijn vrije gang te laten gaan als de omstandigheden dat toelaten. De schaduw is volgens Jung ook verantwoordelijk voor de relaties met seksegenoten, en die kunnen vriendschappelijk of vijandig zijn. Dit hangt af van het feit of de schaduw door het Ik aanvaard wordt en harmonisch geïntegreerd is in de psyche. Wordt de schaduw verdrongen naar het onbewuste, dan zullen de projecties van de schaduw op andere mannen 'geworpen' worden en leiden tot wrijvingen, ruzies en geweld. Op dezelfde manier werkt dit mechanisme volgens Jung ook voor vrouwen. Vermits deze reacties stammen uit de irrationele, driftmatige menselijke natuur kunnen zulke ervaringen overweldigend en vernietigend zijn.

.

Uit de serie Goeroes uit de 20ste en 21ste eeuw   :  

  Jiddu Krishnamurti (1895 - 1986)