voor meer informatie zie:

 www.woutherfkens.com 

of e-mail naar:  woutherfkens@online.nl

Gisteravond is de expositie 'Met vallen en opstaan' geopend. Zoals gebruikelijk werden de exposerende kunstenaars geinterviewd door Jan van IJzendoorn, die de tentoonstellingen samen met Frans Klerkx samenstelt. Na de pauze toonden Ellen en ik filmpjes van of met mensen die ons inspireren. Mijn assemblage-achtige kleine beelden zijn zelden zo mooi geexposeerd geweest als hier in de vitrinekasten. 

Opening expositie “Over sterven en vergankelijkheid” van 2 april t/m 30 mei

Vanaf dinsdag 2 april is er een nieuwe expositie in Kreek, dit keer een duo-expositie van twee Oosterbeekse kunstenaars: Wout Herfkens en Ellen Grote Beverborg.

In deze periode luiden de bloeiende bloembollen het voorjaar in. Ontluikend jong blad neemt bezit van de kale wintertakken. Pril- en jong leven maakt kennis met de ons omringende realiteit. Het is de tijd waar met het Paasfeest het lijden en de dood van Christus wordt herdacht. Anderhalve dag na zijn kruisdood was de herrijzenis. Gedenk te leven en gedenk te sterven kun je gelijktijdig vieren…In varietate concordia.

Beelden van Wout Herfkens (1962)

Vanuit zijn interesse in (zen) boeddhisme verbeeldt Wout Herfkens de voor hem essentiële thema’s in het menselijk bestaan: het lijden, de dood en de verlossing. Op zowel een ernstige- als een lichtvoetige wijze weerspiegelen de beelden zijn kijk op de wereld, op religie en mystiek. Alledaagse taferelen verkrijgen zo een melancholische lading en betekenis, verwijzend naar religieuze aspecten. Er kleeft vaak iets ongemakkelijks en verborgens aan de scenes en hun herkomst. Net als in films speelt er op de achtergrond een soort ondoorgrondelijke suspense mee.

Voor de vervaardiging van zijn beelden maakt hij vrijelijk gebruik van heel verschillende materialen. Van traditioneel en typisch beeldhouwers materiaal tot stoffen en speelgoed.

Wout Herfkens maakt meestal kleine beelden die in de beperkte omgeving van zijn atelier ontstaan. Harige vachten, glibberige druppels lijm en ruwe klei maken de beelden weerbarstig en ietwat vies. Soms maakt hij ook installaties die de beelden een heel eigen universum geven. Het gaat hier over vergankelijkheid.

Schilderijen van Ellen Grote Beverborg (1960)
Grosso modo schildert Ellen landschappen. Haar liefde voor het landschap als onderwerp vindt zijn oorsprong in haar jeugd in Twente. Ze schildert eigenlijk ‘tussenwerelden’, zoals ze dat zelf noemt. De speciale ruimtelijke werking van voor- en achtergrond maakt haar werk energiek en meerduidig. Van zinnelijk tot etherisch. De gevoelswereld achter de direct zichtbare- en fysieke wereld. Ze is juist geïnteresseerd in de werkelijkheid achter de zichtbare wereld. Een werkelijkheid die door het schilderen zelf als medium bestaansrecht en zeggingskracht krijgt. Zij werkt voornamelijk met acrylverf en voegt soms ook andere mediums en fotofragmenten aan de verfhuid toe. De huid van haar schilderijen is doorwerkt en gelaagd. Een delicate combinatie van ondoordringbaarheid en transparantie. Soms ook gebruikt ze de impasto techniek en blijft de kwaststreek herkenbaar. Details krijgen vaker een belangrijkere rol dan de rol die ze doorgaans vervullen.

De schilderijen komen harmonisch over, worden bevolkt door min of meer normale rekwisieten zoals bloemen, bomen en dieren. Maar ze zijn bij nadere aanschouwing verre van onschuldig.

Opening dinsdag 2 april: De opening vindt zoals gebruikelijk plaats tijdens de KunstSoosavond in Kreek. Beide kunstenaars zullen deze avond aanwezig zijn om hun werk toe te lichten.
De deur is open om 19:30. Het programma begint om 20:00 uur en heeft altijd een korte pauze. Entree is 4 euro inclusief een kopje koffie of thee.

De tentoonstelling is gratis te bezichtigen vanaf dinsdag 2 april t/m donderdag 30 mei tijdens de openingstijden.

Locatie:    Cultuur- en ontmoetingscentrum Kreek, Weverstraat 24 in Oosterbeek
Datum:     dinsdag 2 april
Aanvang: 20:00 uur; de deur is open om 19:30 uur
Kosten:    4 euro per persoon incl. een kopje koffie of thee

Hierna is de tentoonstellingen nog t/m 30 mei gratis te bezichtigen.
Openingstijden: van dinsdag t/m zaterdag van 13:00 tot 17:00 uur en tijdens activiteiten

atelieropname 7 maart 2019

Zeer religieus beeld - 2019 (in ontwikkeling)

Hoe komt het dat er in Nederland, in tegenstelling tot in de ons omringende landen, zoveel  afgewogen formele kunst wordt gemaakt? Veel Nederlandse kunst gaat over de beeldende middelen zelf: vorm, kleur, compositie, maat, verhoudingen, materiaalgebruik, textuur, handschrift, ruimte. Abstractie, reflectie op de kunsttraditie, architectonische vormen of dagelijkse gebruiksvoorwerpen, vertolken dikwijls de  hoofdrol. Kunst die op andere kunst reflecteert, kunst die je, 'anders naar de dingen laat kijken'? Waarom is er, en natuurlijk chargeer en veralgemeniseer ik nu, weinig plaats  voor verhaal, zielenroerselen, (grote) emoties, politiek, milieu of religie? 

Komt het door onze calvinistische volksaard? 'De Nederlander' houdt niet van franje en aanstellerij, en probeert tot  de essentie te komen. Mondriaan is een prachtig voorbeeld. Hij puurt zijn beelden zo ver uit dat uiteindelijk de abstracte kern overblijft. Maar aan zijn abstracte beeldtaal ligt zijn theosofische geloofsovertuiging ten grondslag. Zonder die overtuiging was Mondriaan niet tot zijn abstractie gekomen. Latere generaties gaan niet meer uit van de theosofie of een andere levensbeschouwing, maar borduren wel door op de abstracte vormentaal. 

In dit kader is het veelzeggend dat het surrealisme nauwelijks invloed heeft gehad in Nederland. De droom is het gebied van het irrationele, de schaduw, de diepere driften, de verbeelding, alles wat overdag onderdrukt is. Aspecten waarmee  je de Nederlandse moderne kunst niet mee associeert. Een jungiaans psychotherapeut die ik recent hierover sprak beweerde dat deze nadruk op de beeldende middelen een mannelijk benadering is. Kunstenaars die zo werken sluiten zich af voor het aardse, lichamelijke leven, voor hun vrouwelijkheid en schaduwkanten  Het leidt tot steriele kunst, kunst die niet schuurt, kunst zonder lijden, dood en verval.  

Wordt vervolgd

De kus -2018

De kus is een bekend bijbels en kunsthistorisch motief. De Judaskus hoeft geen nadere uitleg, en de kus van Rodin en Brancusi zijn in ieder kunsthistorisch boek over de geschiedenis van de beeldhouwkunst te vinden. Ik voeg er mijn versie aan toe. 

Uittocht  -2016/2019

Het paard met het mannetje er bovenop heeft nu zijn 

eindbestemming gevonden in een donkere kist.

 Beste bezoeker van mijn blog,

Ik wens u een gezond en gelukkig  2019 toe.

Worteltrekken -2019  (in ontwikkeling)

David en de onthoofding van Goliat - 2019  (in ontwikkeling)

Aan de onderkant van bovenstaand beeld hangt t een kleine kopie van David  van  Michelangelo's op zijn kop. Wie was deze mooie, in dit geval, hoofdeloze David?  Op wikipedia staat het volgende:

In Samuel 17:31-54 wordt op levendige wijze verteld hoe de reus Goliat door David verslagen werd. Goliat stond tussen de beide legers in om het Israëlitische leger uit te dagen tot een tweegevecht tussen hem en een Israëlitische kampioen in plaats van een groot gevecht tussen de twee legers (waarbij aan beide zijden zware verliezen zouden vallen). Als Goliat in een tweestrijd de Israëlitische kampvechter zou verslaan, zouden de Israëlieten zich moeten overgeven en omgekeerd. 40 dagen achter elkaar spotte Goliat zo met het Israëlitische leger, want niemand durfde het tegen hem op te nemen.

Op de veertigste dag bond de herdersjongen David echter de strijd met hem aan, in naam van JHWH en alleen gewapend met een slinger. Hij velde Goliat met een steen tegen het voorhoofd. Hierna onthoofde David Goliat met diens eigen zwaard. Het hoofd bracht hij naar Jeruzalem, de wapens naar zijn tent. Kennelijk werd het zwaard later in een heiligdom bewaard, want een aantal jaren later nam de voortvluchtige David het zwaard van Goliat uit het heiligdom van Nob mee, omdat hij niet over zijn eigen zwaard kon beschikken.

In mijn beeld heb ik David onthoofd. Uit het Tibetaans boeddhisme en uit verhalen van mensen die een Bijna Dood Ervaring hebben gehad, komt naar voren dat je na je dood (of bijna dood) een terugblik krijgt van belangrijkste gebeurtenissen in je leven. Hierbij ervaar je zowel wat jijzelf op dat moment  hebt gevoeld, als datgene wat de ander als gevolg van jouw doen en laten  heeft ervaren. Als dit daadwerkelijk zo is zal  David  aan genezijde  de onthoofding van Goliat  aan de lijve hebben ervaren. 

LOW TECH.

Al langere tijd  ben ik bezig bewegende beelden te maken. De moeilijkheid met kinetische kunst vind ik dat de techniek zoveel aandacht trekt, dat het afleidt van het beeld. Het gaat mij niet om de techniek,  maar om een interessant en betekenisvol beeld. Ik geloof dat dit  in het beeld Heen en weer  na heel lang zoeken en uitproberen gelukt is.  De technische kant van onderstaand beeld is overigens  bedacht en gemaakt door Ad Verhage. 

Heen en weer - 2018

       

      

       

         

                  

      

           

           

         

                

          

Houtje Touwtje

Daar waar veel kunstenaars zich beperken tot het gebruik van één materiaal, één motief, één manier of stijl van werken, werk ik bij voorkeur met verschillende materialen, motieven, manieren van werken. De kunstmarkt vraagt om  herkenbaarheid (branding) en veel kunstenaars conformeren zich bewust of onbewust daaraan. Bovendien is het logisch dat wanneer je iets goed kunt en er succes mee hebt, je het blijft doen. Het is allemaal logisch, maar wel een beetje voorspelbaar en saai. Ik vind het interessanter en spannender wanneer kunstenaars zich niet steeds weer herhalen, maar nieuwe paden proberen te betreden. 

Al vanaf mijn studietijd op de Arnhemse kunstacademie (1986-1990) houd ik me bezig met de existentiële thema's van het menselijk leven : lijden, verval, geweld, liefde en dood. Deze zijn  voor mij verbonden met religieuze en spirituele tradities. In de loop van de jaren is de vorm van mijn werk  enorm veranderd, maar is deze onderliggende basis dezelfde gebleven.

Als ik aan mensen vertel dat ik beelden maak, is heel vaak de eerste vraag met wat voor  materiaal ik werk?  Brons, steen of hout? Beeldhouwen staat nog altijd synoniem met ambachtelijkheid en harde materialen. Ondanks dat  in de 20ste eeuw  alle denkbare materialen verheven zijn tot beeldhouwmaterialen blijft dit het imago van sculptuur. Ik ben in die zin geen echte beeldhouwer. Ik houd van plakken en knippen, van het combineren van harde, zachte, mooie en vieze  materialen. Van hergebruik van vormen en voorwerpen, in combinatie met zelfgemaakte delen. Van het door elkaar husselen van traditionele  en zelfbedachte motieven.  Ik hou van aanrommelen, niet vrijblijvend, maar betekenisvol aanrommelen.
  

 De kus - 2018

Naief beeld -2018

 

Animal magic - 2010/2018 

 

detail

Prins op paard 7 - 2018
el, lak, acrylverf,hondenhaar, speelgoedpaard
15 x 12 x 19cm

Als ik een kikkerlijkje vind, breng ik hem weer tot leven in de de serie De Prins op het paard.  Prins op een wit paard verwijst  naar een ideale man die een vrouw komt redden of haar grote liefde zal zijn. De kikker of in dit geval het kikkerlijkje moet in sprookjes gekust worden om prins te worden. Het kikkerlijkje op het zwarte paard kijkt nogal verschrikt om zich heen, misschien geschrokken van het feit dat hij weer tot leven is gekomen.