Op deze blog ziet u het (on-affe) werk waarmee ik op mijn atelier bezig ben, nieuws en plaatjes over exposities en soms een aan kunst gerelateerde visie die ik met u wil delen.

voor meer informatie en ouder werk zie:

 www.woutherfkens.com 

of e-mail naar:  woutherfkens@online.nl

‘HET IS MOOIER ALS ER MENSEN IN ZITTEN’

Ruimtelijk werk en video

Scarabee i.s.m. De Vrienden van Job en B53

16 november t/m 8 december 2019

Lobke Burgers

Ada Dispa

Sylvia Evers

Wout Herfkens

Frans Klerkx

Anthony Litjes

Christien Loen

Rinke Nijburg

Michiel van Overbeek

Jerome Symons

Hans Walraven

Op 16 november opent in het voormalige ABN/AMRO bankgebouw in Oosterbeek de tentoonstelling Het is mooier als er mensen in zitten. In al het werk staat de mens en de menselijk figuur centraal. Het is tentoonstelling met voornamelijk (bewegende) 3-dimensionale kunstwerken en videokunst. Dus geen formele kunst, pure abstractie, kunsthistorische bespiegelingen, of technische perfectie maar werk waarin het levendige contact met het menselijk bestaan zich toont in levenslust, spel, mislukkingen, wanhoop, lijden, geloof, engagement, liefde, dromen en humor.

Behalve dat er veel te zien is, is er ook veel te horen: zowel de video van Hans Walraven en Christien Loen, als de bewegende sculpturen van Michiel van Overbeek, Anthony Litjes en Wout Herfkens maken geluid.

De titel verwijst zowel naar de menselijke figuur in de expositie als naar het leegstand probleem in centra van veel steden en dorpen, zoals in Oosterbeek.

Stichting Scarabee, al decennia lang actief als organisator van exposities en projecten in Renkum, werkt voor het eerst samen met zowel B53 als De Vrienden van Job. B53 (Nico Schulte en Joop Nuyens) maakte afgelopen jaren faam als tentoonstellingsmakers in leegstaande panden aan de van Muijlwijkstraat 23 en Broerenstraat 53 in Arnhem. De Vrienden van Job (Wout Herfkens, Rinke Nijburg en Ad Verhage) is een in Oosterbeek gevestigde stichting die tentoonstellingen van hedendaagse kunst met een religieus of filosofische thematiek organiseert. Eerder organiseerden zij tentoonstellingen in o.a.  Museum Het Valkhof (Nijmegen), Museum Catharijneconvent (Utrecht), Circa ...dit (Arnhem) en Het Noordbrabants Museum (Den Bosch).

Het is mooier als er mensen in zitten

Data:                           Van 16 november tot en met 8 december 2019

Openingstijden:          Zaterdag en zondag van 12-17 uur

Opening:                     16 november. 15.00 uur.

Locatie:                       Het voormalige ABN/Amro bankgebouw aan de markt, Utrechtseweg147, Oosterbeek

Scarabee, stichting voor kunst en landschap,in samenwerking met B53 en De Vrienden van Job

Hieronder enkele  foto's uit de tentoonstelling, voor meer info:
www.devriendenvanjob.blogspot.com

Wout Herfkens. Knielende Gerard -2016/2019, bewegend beeld 

Wout Herfkens, David en Goliath -2019  div. mat.

Hans Walraven,  Leontien - 1999, video

Jerome Symons   Fault - breuklijn,  mixed media

Rinke Nijburg

Blind Spot / Blinde vlek – 2019, installatie

Overzicht, vlnr. Lobke Burgers, Ada Dispa

Lobke Burgers - 3 meisjes, 2 ijsjes 

Ada Dispa - beelden groep 

Sylvia Evers,  pistoolman - 2010

Wout Herfkens, Op en neer - 2016/2019

 David en Goliath (in ontwikkeling) -2019

detail

Detail 

I

Op en neer - 2017/2019

Op en neer (zie film)  is een eindeloos bewegend beeld waarbij het bovenlichaam en onderlichaam van een danser van elkaar gescheiden zijn. Het bovenlichaam is in eerste instantie onzichtbaar,  maar komt na verloop van tijd uit een lichtgevende lamp-achtige vorm. Het bovenlichaam daalt af naar het onderlichaam en probeert de precieze aansluiting op het onderlichaam te vinden. Maar dat is moeilijk. Na 30 seconde in een bepaalde houding in stilstand op het onderlichaam te hebben gerust, wordt het weer omhoog getrokken naar de lichtbron. Daar verdwijnt hij weer in, het wordt weer stil. Na een minuut begint de afdaling weer opnieuw, wederom voor een nieuwe poging, die weer in een andere houding eindigt. Enzovoort. 

David en Goliath

Werk in ontwikkeling - atelier 2019

Op 26 februari van dit jaar schreef ik in mijn blog  het volgende : 

Hoe komt het dat er in Nederland, in tegenstelling tot in de ons omringende landen, zoveel  afgewogen formele kunst wordt gemaakt? Veel Nederlandse kunst gaat over de beeldende middelen zelf: vorm, kleur, compositie, maat, verhoudingen, materiaalgebruik, textuur, handschrift, ruimte. Abstractie, reflectie op de kunsttraditie, architectonische vormen of dagelijkse gebruiksvoorwerpen, vertolken dikwijls de  hoofdrol. Kunst die op andere kunst reflecteert, kunst die je, 'anders naar de dingen laat kijken'? Waarom is er, en natuurlijk chargeer en veralgemeniseer ik nu, weinig plaats  voor verhaal, zielenroerselen, (grote) emoties, politiek, milieu of religie? 

Komt het door onze calvinistische volksaard? 'De Nederlander' houdt niet van franje en aanstellerij, en probeert tot  de essentie te komen. Mondriaan is een prachtig voorbeeld. Hij puurt zijn beelden zo ver uit dat uiteindelijk de abstracte kern overblijft. Maar aan zijn abstracte beeldtaal ligt zijn theosofische geloofsovertuiging ten grondslag. Zonder die overtuiging was Mondriaan niet tot zijn abstractie gekomen. Latere generaties gaan niet meer uit van de theosofie of een andere levensbeschouwing, maar borduren wel door op de abstracte vormentaal. 

In dit kader is het veelzeggend dat het surrealisme nauwelijks invloed heeft gehad in Nederland. De droom is het gebied van het irrationele, de schaduw, de driften, de verbeelding, alles wat overdag onderdrukt is. Aspecten waarmee je de Nederlandse moderne kunst niet mee associeert. Een jungiaans psychotherapeut die ik recent hierover sprak beweerde dat deze nadruk op de beeldende middelen een mannelijk benadering is. Kunstenaars die zo werken sluiten zich  in hun werk af voor het aardse, lichamelijke leven, voor hun vrouwelijkheid en schaduwkanten  Het leidt tot steriele , vaak kunst, kunst die niet schuurt, kunst zonder lijden, dood en verval. 

wordt vervolgd.

Sindsdien heb ik het verhaal niet meer vervolgd. Al teruglezend wil ik het volgende er nog aan toevoegen.  Je zou bovengenoemde tweedeling voor de helderheid ook een naam kunnen geven. De eerste groep kunstenaars die ik noemde en die vnl. werken met en reflecteren op het gebruik van de beeldende middelen en het kijken zou ik de 'dagkunstenaars' willen noemen. De andere groep, noem ik de 'nachtkunstenaars'. De nachtkunstenaars wroeten in hun werk in de menselijke geest en lichaam, in de wereld van symbolen, religie, verhalen, dromen, erotiek, het onbewuste, de agressie, het dierlijke, in alles wat schuurt. Nachtkunstenaars zoeken nadrukkelijk betekenis, al kunnen ze het zelf niet altijd duiden. Dag- en nachtkunstenaars begrijpen elkaar niet goed. Voor de dagkunstenaar is de nachtkunstenaar te veel met betekenis en symboliek bezig, terwijl voor veel nachtkunstenaar het werk van hun collega's van de dag te veel  over buitenkant en esthetiek gaat. Het zal de beschouwer van mijn blog duidelijk zijn dat ik behoor bij de nachtkunstenaars.

Een typisch voorbeeld van een museum waarin vnl. dagkunst te zien is, is  Arnhemse collectie Groen Dit is het particuliere museum van het echtpaar Marjolein de Groen en Peter Jordaan, waarin werk van veel Arnhemse kunstenaars te zien is. Dit laatste is geen toeval want  de Arnhemse academie heeft decennialang veel dagkunstenaars afgeleverd. De laatste 10 jaar heb ik nog maar sporadisch eindexamens in Arnhem gezien, dus op datgene wat er nu gebeurt heb ik geen zicht meer.

wordt vervolgd

Ondertussen werk ik op mijn atelier  aan een nieuwe serie beelden. Ze zijn nog niet af. Hieronder een impressie. Het zijn beelden die zich moeilijk laten fotograferen, omdat de ruimtelijkheid van de beelden  op een foto wordt  plat gedrukt.

overzicht

De opruimer

You never walk alone

De Opruimer 2

Detail

zelfportret

Gisteravond is de expositie 'Met vallen en opstaan' geopend. Zoals gebruikelijk werden de exposerende kunstenaars geinterviewd door Jan van IJzendoorn, die de tentoonstellingen samen met Frans Klerx samenstelt. Na de pauze toonden Ellen en ik filmpjes van of met mensen die ons inspireren. Mijn assemblage beelden zijn zelden zo mooi geexposeerd  als hier in de vitrinekasten. 

Opening expositie “Over sterven en vergankelijkheid” van 2 april t/m 30 mei

Vanaf dinsdag 2 april is er een nieuwe expositie in Kreek, dit keer een duo-expositie van twee Oosterbeekse kunstenaars: Wout Herfkens en Ellen Grote Beverborg.

In deze periode luiden de bloeiende bloembollen het voorjaar in. Ontluikend jong blad neemt bezit van de kale wintertakken. Pril- en jong leven maakt kennis met de ons omringende realiteit. Het is de tijd waar met het Paasfeest het lijden en de dood van Christus wordt herdacht. Anderhalve dag na zijn kruisdood was de herrijzenis. Gedenk te leven en gedenk te sterven kun je gelijktijdig vieren…In varietate concordia.

Beelden van Wout Herfkens (1962)

Vanuit zijn interesse in (zen) boeddhisme verbeeldt Wout Herfkens de voor hem essentiële thema’s in het menselijk bestaan: het lijden, de dood en de verlossing. Op zowel een ernstige- als een lichtvoetige wijze weerspiegelen de beelden zijn kijk op de wereld, op religie en mystiek. Alledaagse taferelen verkrijgen zo een melancholische lading en betekenis, verwijzend naar religieuze aspecten. Er kleeft vaak iets ongemakkelijks en verborgens aan de scenes en hun herkomst. Net als in films speelt er op de achtergrond een soort ondoorgrondelijke suspense mee.

Voor de vervaardiging van zijn beelden maakt hij vrijelijk gebruik van heel verschillende materialen. Van traditioneel en typisch beeldhouwers materiaal tot stoffen en speelgoed.

Wout Herfkens maakt meestal kleine beelden die in de beperkte omgeving van zijn atelier ontstaan. Harige vachten, glibberige druppels lijm en ruwe klei maken de beelden weerbarstig en ietwat vies. Soms maakt hij ook installaties die de beelden een heel eigen universum geven. Het gaat hier over vergankelijkheid.

Schilderijen van Ellen Grote Beverborg (1960)
Grosso modo schildert Ellen landschappen. Haar liefde voor het landschap als onderwerp vindt zijn oorsprong in haar jeugd in Twente. Ze schildert eigenlijk ‘tussenwerelden’, zoals ze dat zelf noemt. De speciale ruimtelijke werking van voor- en achtergrond maakt haar werk energiek en meerduidig. Van zinnelijk tot etherisch. De gevoelswereld achter de direct zichtbare- en fysieke wereld. Ze is juist geïnteresseerd in de werkelijkheid achter de zichtbare wereld. Een werkelijkheid die door het schilderen zelf als medium bestaansrecht en zeggingskracht krijgt. Zij werkt voornamelijk met acrylverf en voegt soms ook andere mediums en fotofragmenten aan de verfhuid toe. De huid van haar schilderijen is doorwerkt en gelaagd. Een delicate combinatie van ondoordringbaarheid en transparantie. Soms ook gebruikt ze de impasto techniek en blijft de kwaststreek herkenbaar. Details krijgen vaker een belangrijkere rol dan de rol die ze doorgaans vervullen.

De schilderijen komen harmonisch over, worden bevolkt door min of meer normale rekwisieten zoals bloemen, bomen en dieren. Maar ze zijn bij nadere aanschouwing verre van onschuldig.

Opening dinsdag 2 april: De opening vindt zoals gebruikelijk plaats tijdens de KunstSoosavond in Kreek. Beide kunstenaars zullen deze avond aanwezig zijn om hun werk toe te lichten.
De deur is open om 19:30. Het programma begint om 20:00 uur en heeft altijd een korte pauze. Entree is 4 euro inclusief een kopje koffie of thee.

De tentoonstelling is gratis te bezichtigen vanaf dinsdag 2 april t/m donderdag 30 mei tijdens de openingstijden.

Locatie:    Cultuur- en ontmoetingscentrum Kreek, Weverstraat 24 in Oosterbeek
Datum:     dinsdag 2 april
Aanvang: 20:00 uur; de deur is open om 19:30 uur
Kosten:    4 euro per persoon incl. een kopje koffie of thee

Hierna is de tentoonstellingen nog t/m 30 mei gratis te bezichtigen.
Openingstijden: van dinsdag t/m zaterdag van 13:00 tot 17:00 uur en tijdens activiteiten

atelieropname 7 maart 2019

Zeer religieus beeld - 2019 (in ontwikkeling)

Hoe komt het dat er in Nederland, in tegenstelling tot in de ons omringende landen, zoveel  afgewogen formele kunst wordt gemaakt? Veel Nederlandse kunst gaat over de beeldende middelen zelf: vorm, kleur, compositie, maat, verhoudingen, materiaalgebruik, textuur, handschrift, ruimte. Abstractie, reflectie op de kunsttraditie, architectonische vormen of dagelijkse gebruiksvoorwerpen, vertolken dikwijls de  hoofdrol. Kunst die op andere kunst reflecteert, kunst die je, 'anders naar de dingen laat kijken'? Waarom is er, en natuurlijk chargeer en veralgemeniseer ik nu, weinig plaats  voor verhaal, zielenroerselen, (grote) emoties, politiek, milieu of religie? 

Komt het door onze calvinistische volksaard? 'De Nederlander' houdt niet van franje en aanstellerij, en probeert tot  de essentie te komen. Mondriaan is een prachtig voorbeeld. Hij puurt zijn beelden zo ver uit dat uiteindelijk de abstracte kern overblijft. Maar aan zijn abstracte beeldtaal ligt zijn theosofische geloofsovertuiging ten grondslag. Zonder die overtuiging was Mondriaan niet tot zijn abstractie gekomen. Latere generaties gaan niet meer uit van de theosofie of een andere levensbeschouwing, maar borduren wel door op de abstracte vormentaal. 

In dit kader is het veelzeggend dat het surrealisme nauwelijks invloed heeft gehad in Nederland. De droom is het gebied van het irrationele, de schaduw, de diepere driften, de verbeelding, alles wat overdag onderdrukt is. Aspecten waarmee  je de Nederlandse moderne kunst niet mee associeert. Een jungiaans psychotherapeut die ik recent hierover sprak beweerde dat deze nadruk op de beeldende middelen een mannelijk benadering is. Kunstenaars die zo werken sluiten zich  in hun werk af voor het aardse, lichamelijke leven, voor hun vrouwelijkheid en schaduwkanten  Het leidt tot steriele kunst, kunst die niet schuurt, kunst zonder lijden, dood en verval.  

Wordt vervolgd