Jésus en vacances

Jésus en vacances -  2023

Hoe verhoudt kunst en humor zich tot elkaar? Kun je een serieus en goed kunstwerk maken, waar je ook nog om kunt (glim)lachen? Kun je bloedserieus zijn en de diepte zoeken, en   

tegelijkertijd gebruik maken van humor? Humor en beeldende kunst hebben zeker geen vanzelfsprekend huwelijk. 

Ik denk absoluut dat dat kan, sterker nog, ik vind het interessants wanneer in een kunstwerk op de rand balanceert van ironie of parodie en serieuze diepgang. Humor zonder diepgang is flauw of plat, diepgang zonder humor is soms lastig te verteren. 

Jésus en vacances lijkt wellicht een wat flauwe grap. Weer iemand die de draak steekt met het christendom, zou je kunnen denken. Degene die mijn werk kennen, weten dat ik Jezus en het christendom serieus neem, en er niet alleen maar grappen over wil maken. De serie Jésus à l'Hôpital, mijn bekendste werk, maakt dat duidelijk. Voor deze serie heb ik al sinds 2014 ondertussen 150 lichamen van Jezus van afgedankte kruisbeelden gehaald, gewassen, verzorgd en in bed gelegd. De eerste Jezusbeelden liggen dus al zo'n 9 jaar op bed. Dit was de aanleiding voor Jésus en vacances. Na zo'n lange tijd in het ziekenhuis is hij ondertussen genezen, en mag hij genieten van een welverdiende vakantie, voordat hij weer verder gaat met zijn heilzame werk voor de mensheid. 

Is dit een flauwe grap? Of een werk van iemand die Jezus heel serieus neemt, maar er zelf wel verder over nadenkt, reflecteert en fantaseert. Bovendien, waarom is het vanzelfsprekend dat wij één of twee keer per jaar op vakantie gaan, en Jezus thuis zou moeten blijven? 

 

 

DE OPRUIMERS

De Opruimer 4 

detail Opruimer 4

De Opruimer 3

De Opruimer 6 - 2022/2023

De opruimer 6 is het meest recente beeld uit de serie De opruimers. Opruimen is zowel op micro als macro nivo, zowel binnen als buiten onszelf van belang. Zowel maatschappelijk als geestelijk. Er valt nogal wat op te ruimen. Opruimen is een kwestie van ordenen, sorteren, afstoffen en schoonmaken, alles de juiste plek geven, en zo nodig weggooien. Wat is nog zinvol en praktisch, wat vraagt om enige aanpassing, en wat is alleen nog ballast uit het verleden en nu totaal overbodig. In een wereld van die  bedreigd wordt door klimaat- en milieuproblemen, oorlog, ongelijke verdeling van welvaart is opruimen geen overbodige luxe, maar een bittere noodzaak om op de langere termijn te overleven.  

Overigens doet me De opruimer 6  kwa vorm denken aan het beeld De Dokwerker, dat Mari Andriessen maakte ter herinnering van de Februaristaking in Amsterdam. 

Op Wikipedia staat het volgende geschreven over dit beeld:

De Dokwerker is een beeld en monument op het Jonas Daniël Meijerplein in Amsterdam ter nagedachtenis aan de Februaristaking van 1941.^[1]

Het standbeeld is in opdracht van het Amsterdamse gemeentebestuur ontworpen en gemaakt door de beeldhouwer Mari Andriessen.

De Haarlemse timmerman/aannemer Willem Termetz, die Andriessen al voor de oorlog kende, heeft in 1951 voor het beeld geposeerd. Het vermoeden is dat ze ook samen in het verzet zaten. De zware bouw van Termetz' lichaam had de uitstraling die Mari Andriessen zocht. Willem Termetz stond niet te trappelen om als beeld te worden vereeuwigd, omdat hij de Februaristaking iets heiligs vond en hij niet overtuigd was van de noodzaak dat er een beeld van moest worden gemaakt. Uiteindelijk heeft Godfried Bomans hem overgehaald wel te poseren.

De definitieve versie zou na verschillende ontwerpen in een gipsmodel medio 1951 klaar moeten zijn. Het werd een jaar later. Het beeld van de dokwerker is in 1952 bij bronsgieterij Binder in Haarlem gegoten. Door foto's werd het beeld in de pers bekend. Op 28 maart 1952 schreef het Haarlems Dagblad: "Mari Andriessen heeft ter symbolisering van de staking een gewone dokwerker genomen en geenszins een geïdealiseerde arbeider."

De toenmalige koningin Juliana onthulde het beeld op 19 december 1952.^[2] Sindsdien is het op 25 februari de centrale plek voor de jaarlijkse herdenking van de Februaristaking. Het monument is ook een aantal keren het begin- of eindpunt geweest van demonstraties tegen racisme.

De Dokwerker stond niet altijd op de plek waar hij nu staat. In het begin stond het beeld met de blik gericht op het Waterlooplein. In 1970 is het ten behoeve van werkzaamheden aan de metro en de Stopera verplaatst in de richting van de synagoge.